Магчыма, што крылы яго не ўтрымалі,
Калі ён налітае песьнямі сэрца
Да сонца вясновага нёс, а магчыма...
Адным словам, дзеці знайшлі яго ў полі.
I так іх уразіла гэтая страта,
Што на пахаваньні ніхто ня мог нават
Прамову сказаць аб жыцьці жаўруковым,
Аб тым, як зямля безь яго пацямнела,
Звон неба глухі стаў, нібыта разьбіты.
1964
|
|
